'पोर्टलंड टू कोस्ट' (PTC).. "Things To Do Before I Turn Fifty" ह्या माझ्या 'बकेट लिस्ट' मधला एक महत्वाचा इव्हेंट..
ऑगस्ट मधील शेवटच्या शुक्रवारी असणारी ही रेस.. गेली चार वर्ष मी टीम मिळवण्याचा प्रयत्न करतेय.. 😔.. आता ह्यावर्षी माझा शेवटचा चान्स.. जुलै महिना उजाडला.. आणि मी माझ्या मनाची समजूत घातली की बकेट लिस्ट मधल्या सगळ्यांचं गोष्टी पूर्ण होत नसतात.. पुढच्या वर्षी बघू..
कट टू.. पोर्टलंड एअरपोर्ट.. भारतात जाण्यासाठी बोर्डिंग ची वाट पाहते आहे.. मैत्रिणीचा फोन.. अजुनी बोर्ड झाली नसशील तर मेसेज बघ आणि लगेच रिप्लाय कर.. मी मेसेज बॉक्स ओपन करते.. आणि एकदा नाही दोनदा मेसेज वाचते.. परत मैत्रिणीला फोन करते.. हे नक्की खरं आहे ना.. PTC च्या टीम मध्ये दोन जागा रिकाम्या आहेत आणि आपण PTC करत आहोत.. मी उडी मारत उद्गारते "That's Awesome".. म्हणतात ना, सच्चे दिल से चाहो तो पुरी कायनात उसे तुमसे मिलाने मे लग जाती है..
.... yeeee!!!! 👏👏 Finally मी PTC करतीय 🎉.. आणि ह्या गोड बातमीनं माझ्या भारतदौऱ्याची सुरुवात होते..
🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️
आता थोडं ह्या इव्हेंट विषयी..
पोर्टलंड मधील 'हूड टू कोस्ट' (HTC) आणि 'पोर्टलंड टू कोस्ट' (PTC ) हे मानाचे इव्हेंट्स.. ह्यांना "मदर ऑफ ऑल रेस" असं संबोधलं जातं..
चाळीस वर्षांपूर्वी 'हूड टू कोस्ट' (HTC) साधारण २०० मैलांची (३२० किमी) ही रनिंग रिले रेस सुरु झाली.. माऊंट हूडवरून सुरु झालेली हि रेस डोंगर-दऱ्यातून, लहानमोठ्ठ्या गावातून, नदी किनाऱ्यावरून, दिवस-रात्र पळत शेवटी पॅसिफिक महासागराच्या किनाऱ्यावर संपते..
त्यानंतर तब्बल नऊ वर्षांनी चालणाऱ्यांसाठी 'पोर्टलंड टू कोस्ट' (PTC ) साधारण १३० मैलांची (२१० किमी) ही वॉकिंग रिले रेस सुरु झाली.. HTC सारखीच, तोच रोड मॅप पण पोर्टलंड पासून सुरु होऊन चालत (फक्त चालतच.. रन, जॉग केले तर तुम्ही रेस मधून बाद..) शेवटी पॅसिफिक महासागराच्या किनाऱ्यावर पोचायचं..
या रिले रेसची लॉजिस्टिकस भन्नाट आहेत..
साधारणपणे वर्षभर आधीपासून टीम रेजिस्ट्रेशन सुरु होते.. १००० HTC (रनर्स) टीम्स आणि ४५० PTC (वॉकर्स) टीम्स.. त्यात आदल्या वर्षीच्या विनिंग टीम्सना डायरेक्ट एन्ट्री मिळते आणि बाकी जागा लॉटरी पद्धतीनं भरल्या जातात.. म्हणजेच HTC च्या १००० टीम्स, प्रत्येकी १२ रनर्स म्हणजे एकूण १२००० रनर्स तसेच PTC च्या ४५० टीम्स, प्रत्येकी १२ वॉकर्स म्हणजेच एकूण ५४०० वॉकर्स आणि काही हजार स्वयंसेवक.. २०० मैलाच्या HTC साठी ३६ exchange poits तर १३० मैलाच्या PTC साठी २४ exchange poits.. HTC च्या १३व्या exchange point पासून PTC सुरु होते..
प्रत्येक टीमसाठी 2 व्हॅन्स, ज्यात प्रत्येकी ६ वॉकर्स/रनर्स असतात.. प्रत्येक व्हॅनला त्यांचे अंतर आणि स्टार्टींग पॉईंट नेमून दिलेला असतो.. व्हॅन १ पासून रेसची सुरुवात होते.. त्यातील ६ जणांची टर्न झाली की मोठ्ठा exchange point असतो तिकडे व्हॅन २ मधील ६ जण चालायला/पळायला सुरुवात करतात.. त्यांचे नेमून दिलेले अंतर झाले कि परत exchange point कि व्हॅन १ चा पुढचा टप्पा सुरु होतो.. असे २ मोठ्ठे exchange points असतात.. एक जण चालत/पळत असताना उरलेले पाचजणं पुढच्या exchange point ला जाऊन थांबतात..
🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️
... तर अशी ही PTC करायला मिळणार म्हणून मी खूप excited होते.. भारतात आल्यावर सगळ्या फॉर्मॅलिटीज पूर्ण केल्या.. आणि नंतर लक्षात आले कि माझ्याकडं ट्रेन करण्यासाठी जेमतेम ६ आठवडे आहेत आणि त्यातील ५ आठवडे तरी मी इथे भारतातच आहे.. आधीच्या हाफ मॅरेथॉन च्या अनुभवावर हे तारुन नेऊ हा विश्वास नक्कीच होता..
१६ ऑगस्टला रात्री पोर्टलंड ला परत आले आणि पुढे ८-९ दिवसातच रेस.. शुक्रवार - शनिवार (२६ आणि २७ ऑगस्ट).. १७ ऑगस्टला ट्रेल जायचा प्लॅन केला पण ३६ तासाच्या प्रवासानंतर शरीर साथ देईना.. मग 'योगा'वर समाधान.. १८ ऑगस्टला ट्रेल वर गेले आणि माझी भंभेरली.. पेस १३ च्या ऐवजी १४.५.. दुसऱ्या दिवशी १४.२.. पुढचे काही दिवस १३.८ लाच अडकले.. आता मात्र मला माझ्या परफॉर्मन्स चं प्रेशर यायला लागलं.. ह्यापूर्वी मी कधी ही रिले केली नव्हती.. ग्रुप माझ्यासाठी नवीन होता.. ग्रुप लिजिस्टिकस माहिती नव्हते.. ह्या सगळ्या विचारांनी आदल्यादिवशी धड झोपही लागली नाही..
शुक्रवार २६ ऑगस्ट..
आमच्या टीमचा स्टार्ट टाईम सकाळी ६:३० चा.. सकाळी सव्वा पाचच्या दरम्यान एका ठिकाणी जमून, व्हॅन लोड करून ६:१० पर्यत इव्हेंटच्या ठिकाणी पोचलो.. जस्ट उजाडत होतं.. अश्या इव्हेंट्सच्या वेळचं वातावरण खूपच चार्मिंग असतं.. नानातर्हेने सजवलेल्या व्हॅन्स, वॉकर्सची चेहेलपेहेल, स्वयंसेवकांची गडबड, निरनिराळे स्टॉल्स.. एका जत्रेचं स्वरूप आलं होतं.. गर्दी टाळण्यासाठी १५-२० मिनिटाच्या अंतराने ८-१० टीम्स स्टार्टींग पॉईंटला असतात..
मी टीम मध्ये नवीन असल्यानं आणि अनुभव नसल्यानं मला त्यातल्यात्यात easy टप्पा मिळाला होता.. दोन्ही टप्पे साधारणपणे ४ मैलाचे म्हणजे ७-८ किमी चे होते.. माझा पहिला टप्पा सकाळी १०:१० मिनिटांनी सुरु होणार होता.. आणि मी टीम मधली चौथी वॉकर होते.. दुसरा टप्पा रात्री ११:१५च्या दरम्यान असणार होता..
A Typical Batton Exchange
सकाळी १०:०५च्या दरम्यान कानात ipods घालून मी चालायला सुरुवात केली.. Hwy30.. Scappoose गावाचा परिसर.. ढगाळ हवामान.. कित्त्येक हाफ मॅरॅथॉनसचा अनुभव पाठीशी.. पण मला चढ उतारावर चालायची सवय.. इकडे एकदम फ्लॅट रोड.. त्यामुळं सुरुवातीला चालायला जड गेलं.. पण १३.२८ पेस न मी माझं अंतर पूर्ण केलं.. आणि ३ रोड किल्स मिळाले..
'रोड किल'.. ही संकल्पना खूपच भारी आहे.. एखाद्या VDO Game सारखी.. दुसऱ्या टीमच्या मेम्बरला क्रॉस करून पुढं जाणं म्हणजे त्या मेंबर ला मारणं.. म्हणजे रोड किल्लीन्ग.. आणि अश्या 'रोड किल्स' चा काउन्ट मोठ्ठ्या कौतुकानं vans वर लिहिलेला पण असतो..
दुपारी २ च्या दरम्यान Van Exchange झाले.. आमची पहिल्या टप्प्याची कामगिरी एकदम तुफान होती.. ४ मिनिट Expected Time च्या आधी!
नंतर लंच Pickup करून पुढच्या Van Exchange Point ला जाऊन थांबलो.. आता रात्री ८:१५ पर्यंत आम्हाला विश्रांती..
Rest Area at Van Exchange Point
रात्री ११:१० ला माझा टप्पा.. अंधारात पहिल्यांदाच चालणार होते.. तेही अमावास्येच्या मिट्ट काळोखात.. अनोळखी रस्त्यावर.. कपाळावर हेड लाईट लावून, glow in the dark safty jacket घालून मी एकदम सज्ज होऊन बसले.. मनात थोडी धाकधूक होती.. नंबर २०२९ अनाऊसमेन्ट झाली.. exchange point ला जाऊन थांबले.. बॅटन हातात घेतली.. चालायला सुरुवात करणार तेवढ्यात stop.. stop.. wrong batton.. आणि काही कळायच्या आतच माझ्या हातातून बॅटन कोणीतरी काढून घेतली.. आणि दुसरी बॅटन हातात आली.. त्या बरोबर एक आवाज गो..गो..
..मी चालायला सुरुवात केली.. हलका पाऊस होताच.. रेंज नसल्यानं आणि गाणी स्टोर केलेली नसल्यानं बरोबर दुसरा आवाज असा नाही.. त्यामुळं मनातल्या, डोक्यातल्या विचारांचा प्रचंड गोंधळ ऐकू येत होता.. डोळ्यांत बोट घातलं तरी काही दिसणार नाही इतका अंधार.. नाही म्हणायला समोर एक लुकलुकता प्रकाश.. मगाशी बॅटन चुकलेला वॉकर असेल.. त्याच्या मागं झपाझप चाललं सुरु झालं.. त्याला गाठायचं.. आणि ह्या विचारात बाकी मनातला आणि डोक्यातला गोंधळ कमी व्हायला लागला.. काही वेळातच त्याला मागं टाकलं.. पुढं अजुनी दोघ चालतं होती.. थोड्याचं वेळात त्यांना हि मागं टाकलं.. आणि लक्षात आलं कि आता ह्या अंधाराची मला सवय होती आहे.. कपाळावरच्या बॅटरी च्या प्रकाशात जितकं दिसेल तितकंच पाहायचंय आणि चालत राहायचंय.. stay in present.. पुढचा विचार असा नाहीच.. चढ-उतार आहे कि सरळ रस्ता कि वळणाचा रस्ता.. काहीच दिसत नसल्यानं फक्त पावलं उचलत राहायचं.. पूर्णपणे आजूबाजूच्या वातावरणाला स्वाधीन व्हायचं.. फक्त मी, माझा श्वास आणि माझी पावलं.. एक झपाटलेपण.. आणि ह्यात एक नाद सापडत गेला आणि मी त्या अंधारात विरघळत गेले.. such a spiritual experience.. total surrenderness.. 'अवघा रंग एक झाला'.. मीच अंधार होऊन गेले.. समोर काय होत माहिती नाही पण मन आणि पावलं कश्याचा तरी वेध घेत होती.. इतक्यात well done!!.. नंबर २०२९.. ह्या आवाजानं तंद्री भंग झाली.. त्या नादातच व्हॅन मध्ये जाऊन बसले.. किती वेळ लागला.. काय पेस.. कशाचीच फिकीर नव्हती.. डोळे पिटून तशीच बसून राहिले.. किती तरी वेळ.. काहीवेळानं भानावर आले.. एक दैवी अनुभव.. ह्या अनुभवासाठी पुन्हा पुन्हा मला हे करायला आवडेल..
शनिवार २७ ऑगस्ट:
माझं अंतर पूर्ण होई पर्यंत शनिवार उजाडला.. १३.२ च्या पेसनं मी माझं अंतर पूर्ण केलं.. आणि ८ रोड किल्स.. एकूण ११ रोड किल्स.. way to go..
मला दिलेल्या वेळेपेक्षा २ टप्पे मिळून दोन मिनिट जास्ती लागली.. पण मी माझ्या पर्फोर्मन्ससाठी खुश आहे..
पहाटे २:३० च्या दरम्यान आमचा शेवटचा van exchange झाला.. आता फायनल डेस्टिनेशन 'बीच'.. ड्राईव्ह करून बीच हॉटेलवर पोचेपर्यंत पहाटेचे ३:३० वाजले.. आता लास्ट वॉकर येईपर्यंत विश्रांती.. expected time होते सकाळी ९:२०..
🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️🚶🏻♀️
सकाळी ८:३० वाजताच तयार होऊन बीच वर पोचलो..
.... आणि...
Whoo Whoo.. २६ तास ४८ मिनिटाच्या अखंड चालण्यानंतर सकाळी ९:१८ मिनिटांनी फिनिश लाईन क्रॉस केली..
रेस संपली तरी 'रेस हाय' अजुनी मनात आहेच.. जबरदस्त अनुभव... बाप फीलिंग!!
.....आणि हो.. आयोजक आणि स्वयंसेवक यांना विसरून चालणार नाही.. यांच्या शिवाय हा इव्हेंट होणं शक्यच नव्हतं..
इतक्या छान इव्हेंट बद्दल आयोजकांचे अभिनंदन आणि सर्व अडचणींना तोंड देत हा इव्हेंट यशस्वी करण्यासाठी अहोरात्र काम करणाऱ्या स्वयंसेवकांना मनाचा मुजरा..
-मी मधुरा..
३० ऑगस्ट २०२२
