My Precious Daughter Leaving For College..
Rucha, my bundle of joy,
लवकरच तू शिक्षणासाठी बाहेर पडशील.. तुझ्या ड्रीम कॉलेजमध्ये, तुझ्या ड्रीम फील्ड मध्ये काम करशील.. तुझ्यासारखीच मी पण excited आहे.. २% एक्सेप्टन्स रेट असलेल्या मेडिकल प्रोग्रॅम मध्ये तुझं झालेलं सिलेक्शन खरोखरंच अभिमानास्पद आहे.. पण.. घरापासून इतक्या दूर??.. एकदम अमेरिकेच्या दुसऱ्या टोकालाच.. ५००० किमी अंतर, ५-६ तास विमानाचा प्रवास, तीन तास टाईम डिफरंस असणाऱ्या फ्लोरिडा स्टेट मध्ये.. ह्या विचार सुद्धा नको वाटतोय.. जसं जसे जायचे दिवस जवळ येत आहेत तसं तशी चलबिचल वाढतीय.. अभिमान, उत्सुकता, कुतूहल, भीती, काळजी अश्या अनेक भावनांची दाटीवाटी होतीय.. मन अनेक विचारांनी अनेक दिशांना खेचलं जातंय..
डॉर्म रूम मिळण्याचा दिवस समजल्यापासून तुझं सुरु झालेलं काउंट डाऊन, तुझ्या खोलीतील व्हाईट बोर्डवरचे 'आज पासून इतके दिवस' असे ठसठशीत लिहिलेले आकडे, म्हणजे 'our days are numbered', ह्याची मला होणारी जाणीव.. १२८ दिवसांपासून सुरु झालेला हा प्रवास आता अगदी बोटावर मोजता येईल इतक्या दिवसांवर येऊन ठेपलाय गं.. खरंच, इतके कमी दिवस राहिले?.. आता, अजुनी काही दिवसंच मी तुला दररोज पाहू शकेन.. रात्री भेटू शकेन, टक करू शकेन, गुड नाईट किस करू शकेन.. शेजारच्याच रूम मध्ये तू आहेस ह्यानं मी ही निर्धास्त झोपू शकेन.. मला माहितीय कि जरी तू इथं नसलीस तरी मी तुझी आईच असणार आहे.. आपल्यातील बॉण्ड तसाच असणार आहे.. पण तरी ही it's not the same..
किटू, ही अठरा वर्ष किती झपाट्यानं गेली गं.. तुझा जन्म, तुझं दात येणं, तुझं पॉटी ट्रेनिंग, तू टाकलेलं पहिलं पाऊल, तुझे पहिले बोल-अखंड बडबड ते तुझं प्री स्कुल-एलिमेंटरी स्कूल.. अजुनी जशाचा तसा आठवतोय तुझा प्रीस्कूल चा पहिला दिवस.. तुझं मला सोडून जाताना रडणं.. स्कूल बाहेर बाकावर, तीन तास माझं बसून राहणं.. ते एक पर्वचं होतं.. नाही का?.. स्विमिंग लेसन्स, स्विमिंग कॉम्पिटिशन्स ते गाण्याचा, नाचाचा क्लास.. मिडल स्कूल- हायस्कूल ते वॉटरपोलो Jr. Olympics, ड्रायविंग लायसन्स ते कॉलेज एप्लिकेशन्स.. हायस्कूल ग्रॅज्युएशन आणि आता शिक्षणासाठी तुझं घराबाहेर पडणं.. हे सगळं कालंच घडल्यासारखं वाटतंय.. अगदी पापणी लवेपर्यंत एका पर्वातून दुसऱ्या पर्वात गेल्यासारखं..
आता तुझ्या आयुष्यातील एका नवीन पर्वाची सुरुवात होतीय.. आनंद, खूप सारे पर्याय, आशा-आकांक्षा आणि अनेक संधींनी भरलेला असा हा टप्पा.. आठवणींना उराशी बाळगून नवीन स्वप्नांचे स्वागत करणारा.. आत्तापर्यंत तू केलेल्या कष्टांचं, तुझ्या अनुभवांचं संचित बरोबर घेऊन स्वतःला शोधायचा तुझा हा प्रवास.. मान्य आहे की हा प्रवास, तुझ्या एकटीचा आहे, पण तसा तो माझा ही आहे.. जरी ह्या प्रवासात तुझ्या हातात स्टेरिंग व्हील असलं तरी तुला प्रोत्साहन द्यायला, तुझं कौतुक करायला मी नेहमीच साईडच्या सीट वर बसलेली असेन.. भरपूर संधींनी, प्रगल्भ शक्यतांनी परिपूर्ण असा हा प्रवास, अनुभव संपन्न आणि आयुष्याला दिशा देणारा असेल.. भविष्य शाश्वत करणारा असेल.. कदाचित ह्या प्रवासात अनेक खाचखळगे, अडथळे येतील पण पुढं एका समृद्ध आयुष्याचं चित्र आहे.. आणि विश्वास ठेव, हा प्रवास नेहमी तुझ्या लक्षात राहील.. It will be always close to your heart..
... पण तो पर्यंत मला माझ्या मनाला आवर घातला पाहिजे.. तुझ्या बरोबरचे प्रत्येक क्षण, प्रत्येक आठवणी हृदयाशी जपून ठेवायच्या आहेत.. आणि पुढचा प्रत्येक दिवस 'stay in the moment' वागायचंय.. प्रत्येक क्षण तुझ्या बरोबर जगायचंय.. तुझं तुझ्या मैत्रिणींशी फोनवर बोलणं-हसणं, तुझं मग्न होऊन वेब सिरीज पाहणं, तुझं स्वतःला विसरून पुस्तकं वाचणं सगळं डोळ्यांत साठवून ठेवायचंय.. तुझा अस्ताव्यस्त बेड, रूमभर पसरलेले कपडे-सामान ह्याकडं कानाडोळा करायचाय.. तुझ्या बाथरूम मधल्या तुझ्या सोपचा, तुझ्या परफ्युमचा वास खोलवर घ्यायचाय.. तू लावलेल्या मोठ्या आवाजातील गाण्यांनी कान भरून घ्यायचेत.. कारमध्ये होणारी चर्चा, आपल्या गप्पा, एकत्र गायलेली गाणी सारं सारं जपून ठेवायचंय.. हसताना चमकणारे तुझे डोळे आणि चुण्या पडणारं तुझं नाक, तुझा प्रेमळ स्पर्श, तुझं लाडानं जवळ येणं, तुझं आई आई करणं, तुझी मिठी, तुला दिलेला आणि घेतलेला पापा, झोपताना केलेलं टकइन आणि गुड नाईट किस.. किती आणि काय काय सांगू??
माझं मन सांगतंय कि, हे उरलेले दिवस त्यासाठी अपुरे आहेत.. ह्यासाठी सगळं आयुष्य पण कमी पडेल.. मी जे हे राहिलेले काही दिवस, क्षणभंगूर क्षणांमध्ये पकडण्याचा, मनात साठवण्याचा प्रयत्न करतीय त्यापेक्षा हा बॉण्ड, हे नातं, हे प्रेम खूप मोठठं आणि अधिक खोलवर रुजलेलं आहे.. ह्या घरात, तुझे माझ्या बरोबर रहायचे दिवस मर्यादित असतील पण आई म्हणून नाही.. हो ना?.. जो पर्यंत माझा श्वास सुरु आहे तो पर्यंत मी कायम तुझ्या बरोबर आहे.. आणि कदाचित नंतर सुद्धा!.. फारच फिलॉसॉफिकल झालं ना.. बघ, सध्या असेच माझे विचार कसे ही कोठे ही भटकत असतात..
नजीकच्या भविष्यात आपण रोज एकत्र नसू, पण आपण एकत्र बांधले गेलेलो आहोत.. आपल्या टॅटू सारखं.. आपलं रोजचं जगणं जरी एकत्र नसलं तरी मी आहे.. सतत तुझ्या बरोबर.. just one call away.. just one text away..
हे कदाचित तुला सांगायच्या बहाण्यानं, मी माझं मलाच सांगत असेन..
उरलेले काही दिवस हा काही शेवट नाही.. ही तर नवीन सुरुवात आहे.. नवीन स्वप्नांची, नवीन आयुष्याची.. A new chapter to explore and grow.. A new chapter to live and learn.. A new chapter to find yourself..
So, go and chase your Dreams!!
-मी मधुरा..
************************************************
