गोंदण.. माय-लेकीच्या प्रेमाचं..

गोंदण.. माय-लेकीच्या प्रेमाचं.. अर्थात.. टॅटू.. 

लहानपणी उन्हाळी सुट्टी संपली की हमखास वर्गातल्या एखाद्या मुलीच्या नाकात सोन्याची नाजूक तार, तारेच्या गाठीला एखादा मोती, लाल मणी दिसायचा.. तर एखादीच्या दोन भिवयांच्या मध्ये किंवा मधल्या बोटाच्या मधल्या पेरावर मागच्या बाजूला गोंदणाचा एकदा हिरवा ठिपका.. काही समाजात हा हिरवा ठिपका म्हणजे 'मुलगी वयात आली..' ह्याचं प्रतीक.. मग बाकीच्या मुलींमध्ये कुजबुज सुरु व्हायची.. आणि 'कित्ती गावठी' हा शेरा मारून आम्ही रिकामे व्हायचो.. तसं पाहायला गेलं तर गोंदणाशी असणारी ही काही पहिली ओळख नव्हे.. शेतात काम करणाऱ्या, घरी कामाला येणाऱ्या बायकांच्या हातावर नवऱ्यांच्या नावापासून ते देवदेवता ते धार्मिक चिन्हं चितारलेली पहिली आहेत.. त्यामुळं गोंदण आणि कष्टकरी समाज हे रुढावलेलं समीकरण.. 

मग ह्या गोंदणाशी एकदम संबंध आला तो इकडं अमेरिकेत आल्यावर.. इथल्या लोकांच्या गोऱ्यापान रंगावर खुलणारं कधी हिरवं, कधी काळं तर कधी रंगेबिरंगी गोंदण पाहून हरकायला व्हायचं.. अंगावर नको तिथं टोचून घेऊन त्यात काहीबाही घालणाऱ्या, अंगभर गोंदून घेणाऱ्या ह्या माणसांबद्दल कुतूहल तर होतंच पण भीती ही वाटायची.. असं टोचून घेणं, गोंदवण हे अतिशय बंडखोरीचं लक्षण मानलं जातं.. पण नंतर हा ही समज हळूहळू कमी होऊ लागला आणि जगभर 'टॅटू' एक फॅशन सिम्बॉल म्हणून रूढ झाला.. तरी ही मी कधी गोंदवून घेईन असं मला वाटलं नव्हतं.. 

अभिनेत्री नीना कुळकर्णींच्या उजव्या दंडावरची सरस्वती पाहिली आणि मी त्या टॅटूच्या प्रेमात पडले.. मग काय, नुकत्याच लिहायला सुरुवात केलेल्या बकेट लिस्ट मध्ये 'टॅटू' ला मानाचं स्थान ही मिळालं.. पण बकेट लिस्ट मध्ये असणं आणि प्रत्यक्षात करणं वेगळं.. आपली ओळख, आपलं व्यक्तिमत्व ह्याचा मोठ्ठा भाग असणारा हा टॅटू.. एकदा काढला कि कायमचा.. खूप उलट सुलट विचार.. बकेट लिस्ट मधलं सगळंच पूर्ण होत असं नाही.. अशी मनाची समजूत काढत मधली खूप वर्षे गेली.. 

कट टू.. मुलीचा सोळावा वाढदिवस.. "आई, lets go to Wyoming.. I really really really want to have a tattu.."  "काय?.. टॅटू? आणि त्यासाठी वायोमिंग?" माझ्यातली आई उद्गारली.. उद्गारली कसली जवळ जवळ किंचाळलीच.. तर काय म्हणे तिथंच फक्त टॅटूसाठीच लीगल एज सोळा आहे.. "बघू" म्हणून मी विषय संपवायच्या प्रयत्नात.. पण ती थोडीच हेका सोडतीय.. माझीच मुलगी ती.. मी नाक टोचण्यासाठी आईचं डोकं खाल्लं होतं.. पण टॅटू?.. बाजूला तिची बडबड सुरूच होती.. मैत्रिणी कोणता टॅटू काढणार आहेत.. वॉटरपोलो टीम मध्ये कोणाकडं आहे.. आणि तिला कुठं आणि कसे टॅटू हवे आहेत.. बापरे.. अंगभर टॅटू असलेली माझी मुलगी माझ्या डोळ्यासमोर नाचू लागली.. 'नको' म्हणत मी डोळे झाकून घेतले.. 'अगं नको काय? पिंटरेस्ट वरचे नमुने तरी बघ' म्हणून ती मला कॉम्पुटर वर दाखवू लागली.. 

किती सुंदर होती ती टॅटू डिझाईन्स!!.. काळ्या-हिरव्या-रंगीबेरंगी शाईची.. लहान-मोठ्ठी.. काही अगदी बारीक रेघांची तर काही ठसठशीत.. मन एकदम हरकून गेलं.. त्या शाईच्या दुनियेत ऋचा बरोबर मी ही हरवत गेले.. आणि बघता बघता, बोलता बोलता एकत्र टॅटू चं स्वप्न दोघींच्या मनांत रुंजी घालू लागलं.. मनगटावर अगदी छोटंसं सिम्बॉलिक असं काही तरी काढायचं.. माय-लेकीच्या प्रेमाशिवाय दुसरं काय सिम्बॉलिक असणार??.. फावल्या वेळात टॅटू डिझाईन्स पहाण्याचा नादच लागला.. शेवटी एकदाचं 'Mom n Baby Orca' जोडी वर शिक्कामोर्तब झालं.. आणि आठराव्या वाढदिवसाचं count down सुरु झालं.. 

पण इतक्या सरळपणानं झालं तर कसं?.. एक दिवस ऋचा शाळेतून घरी आली आणि म्हणाली.. "I can not have a Tattu on my wrist.." का?.. तर म्हणे.. डॉक्टर प्रोफेशन साठी शरीराच्या दर्शनीय भागावर टॅटू असणं हे नियमबाह्य आहे.. असं शाळेत सांगितलंय.. आणि बाईसाहेबांना तर डॉक्टर व्हायचाय.. (..आता तर Medical ला admission पण मिळाली..) "मग आता गं?".. एवढासा चेहरा करून मी.. "don't worry, we can have it on our collarbone which can be easily hide..".. इति ऋचा.. घरी येईपर्यंत टॅटूसाठी दुसरी जागा पण ठरली होती.. आणि आधीचं डिझाईन तिथं चांगलं दिसणार नाही म्हणून त्यावर खाट ही मारून झाली होती.. आता नवीन शोधाशोध.. 

डिझाईन ठरलं.. दिवस ठरवला १४ डिसेंबर.. म्हणजे ऋचाचा अठरावा वाढदिवस.. दोन महिने आधीपासूनच तिनं 'टॅटू आर्टिस्ट्स शोध मोहीम' हाती घेतली.. नेट वर reviews वाचून, मित्रमैत्रिणींशी बोलून काही नावं शॉर्टलिस्ट केली.. मग त्या लोकांना जाऊन भेटलो.. ती place, तिथलं hygiene, आर्टिस्टचा कॉन्फिडन्स, एकूणच तिथलं वातावरण, vibes हे पाहायचं असतं म्हणे.. आर्टिस्ट ठरली.. तिनं डिझाईन approve केलं.. आणि १४ डिसेंबरला दुपारी १ वाजता भेटायचं ठरलं.. 

पहिला टॅटू जिथं स्किन थोडी जाड असते अश्या ठिकाणी हातावर, पायावर काढावा म्हणजे कमी दुखतं म्हणे.. आम्ही तर अतिशय नाजूक ठिकाणी टॅटू काढणार होतो.. त्यामुळं किती दुखेल, डिझाईन पूर्ण काढून होईल का नाही.. ह्याची खात्री नव्हती.. पण आम्ही दोघी बरोबर असल्यानं आणि खरंच, अगदी मनापासून टॅटू हवा असल्यानं आम्हाला कितीही दुखलं तरी चालणार होतं.. 

The Day, १४ डिसेंबर.. 

बरोबर दुपारी १ वाजता उत्साहित चेहऱ्यांनी आम्ही तिकडं पोचलो.. सुरुवातीला पेपरवर्क, नंतर डिझाईनचा साईझ, त्याचं टेम्पररी टॅटूत रूपांतर, त्याचा प्रिंटाऊट.. हे सगळे सोपस्कार पूर्ण झाल्यावर तिनं तिची आयुधं टेबलवर मांडली आणि पहिलं कोण? असं विचारताच ऋचा शेजारच्या खुर्चीत जाऊन बसली सुद्धा!.. टॅटू काढायची जागा स्वच्छ पुसून टेम्पररी टॅटू काढून, तो योग्य ठिकाणी, आम्हाला हवा तसाच आहे ना ही खात्री झाल्यावर तिनं ऋचाला बेडवर झोपायला सांगितलं.. आणि तिच्या आयुधांची माहिती द्यायला सुरुवात केली.. ही गन.. हे नोझल.. ही शाई.. जेव्हा मी ही शाई डिझाईन मध्ये भरेन म्हणजे ही गन डिझाईन वरून फिरवेन तेव्हा खोल श्वास घ्यायचा.. मांजर नखांनी ओचकारलंय असं वाटेल.. नमनाला घडाभर झालं असेल तर आता काढना बाई.. असे भाव ऋचाच्या चेहऱ्यावर.. 

एकदाची तिनं त्या गन मध्ये शाई भरली.. आणि अलगद हातांनी गन घेऊन डिझाईन ट्रेस करू लागली.. मी आपली ऋचाचे हावभाव पहात शेजारी बसले.. दुखतंय का? कसं वाटतंय हे प्रश्न तर होतेच.. अधून मधून तिचं नॉसल बदलणं, शाई भरणं, मध्येच ऋचाला रिलॅक्स हो म्हणून सांगणं सुरु होतं.. टॅटू काढायला जवळ जवळ अर्धातास लागला.. टॅटू झाल्यावर ऋचाच्या चेहऱ्यावरचा आनंद हा अमूल्य होता.. ह्यापेक्षा चांगली गिफ्ट काय असू शकते?.. दहा मिनिटाच्या ब्रेक नंतर तिनं मला बोलावलं.. परत सगळी माहिती सांगून झाल्यावर माझ्या टॅटू ला सुरुवात झाली.. पेपर वरच डिझाईन स्किनवर टॅटू म्हणून नक्की कसं दिसतं हे माहिती असल्यानं ती उत्सुकता आता नव्हती.. टॅटू काढताना दुखलं का?.. तर दुखलं अजिबातच नाही.. पण सुरुवातीला थोडं uncomfortable वाटलं इतकंच.. थोड्यावेळानं त्याची सवय होऊन गेली.. 

Meaning of our Tattu.. Mom and Daughter with infinity of Love

पण खरंच हा अनुभव खूप छान होता.. आणि ह्या टॅटू मागचा विचार पण.. घरातून शिक्षणासाठी बाहेर पडताना आमच्या दोघींचं असं काही तरी ती बरोबर घेऊन जाईल आणि माझ्यापाशी ही ते राहील.. आयुष्यभरासाठी..

-मी मधुरा.. 

************************************************