नवरात्र नात्यांचे: पहिली माळ - 'मातृदेवते'ची!!

 🌸पहिली माळ - मातृदेवतेला!! 🌸

फोटो सौजन्य: देवांग पटवर्धन 

(आईकडचे नवरात्र)

नक्कीच!! पहिली माळ ही आईलाच, आपल्या जन्मदात्रीलाच.. नाही का?.. जिच्यामुळं हा जन्म मिळाला आणि ह्या सुंदर जगाशी आपलं नातं जोडलं गेलं.. 

नेहमीच मला आई बद्दल लिहिताना शब्द तोटके वाटतात.. कोणाला तिच्यात अख्ख विश्व सामावलेलं दिसतं तर कोणी तिला देवत्व बहाल करतं तर कोणी आणखी काही.. पण शेवटी आई ही आईच असते.. तिला कोणत्याही एका साच्यात बसवता येत नाही.. प्रेमळ, महान, कर्तृत्ववान अशी विशेषणं ही आईला लावणं मला स्वतःला पटत नाही.. ही विशेषणं तिच्यातील एका स्त्रीसाठी असू शकतात पण आईसाठी नाहीत.. 

करुणा, माया, ममता, वात्सल्य ह्या भावना ज्याच्याठायी तो 'आईस्वरूप' जाणावा.. म्हणूच गुरु, विठोबा, ज्ञानोबा ह्यांना आपण 'माऊली' म्हणतो, आईस्वरूप मानतो..  

खरं तर मी 'Daddy's little Princess', 'पपा की परी'.. -आई काय असतेच- हे attitude.. पण आई ह्या नात्याची नजाकत मी आई झाल्यावरच मला कळाली.. जिला आयुष्यभर गृहीत धरले जाते, ती आई, असे गृहीत धरण्यात सुद्धा तिचे आईपण निभावत असते.. अश्यावेळी म्हणावसं वाटतं "किस मिट्टीकी बनी हो तुम माँ?"

मुलीला वाढवताना जेव्हा आईचेच शब्द तोंडातून बाहेर पडतात तेव्हा करेक्ट रस्त्यावर आहोत ही पावती मिळते 😊 
 "Why are you annoying?" ह्या प्रश्नाला  ".. Beacuse I'm your Mom.." असे उत्तर देताना वेगळेच समाधान मिळते.. लहानपणी मी जेव्हा वैतागायचे, तेव्हा वाटायचं, एक दिवस 'आईची आई' व्हायला मिळायला पाहिजे.. 
ग.दि.मा. च्या भाषेत सांगायचे तर.. 
"आई व्हावी मुलगी माझी, मी आईची व्हावे आई
नको बोलणी खारट आंबट, विटले मी विटले बाई"... 
आईची आई झाले नाही पण आईसारखीच आई मात्र नक्कीच होते आहे.. 😁

अजुनी एका नात्याला ह्या माळेत मला गुंफायचय..  

'अहों'ची मातृदेवता.. 'सासुबाईं'.. 'अहो आई' 'आमच्या आई'.. लग्नानंतरचं खास पण नाजूक असं नातं.. 
सासरच्या पद्धती, रिती-रिवाज, आवडी-निवडी शिकविणारी.. ते सारं अंगवळणी पडेपर्य॔त सांभाळून घेणारी.. अशी ही आई.. 
पण ह्या आईला वेगळीच भावनिक झालर आपसूक लागते.. कसं का होतं? सासूबाई 'अहो आई' असल्या तरी त्यांच्यात ही आई आहेच ना? त्या आई मागच्या 'अहो' ची 'अगं' करण्याचा हट्टाहास सोडला तर हे नातं, घट्ट नातं होऊ शकेल का?.. विचार करायला काय हरकत आहे?..

    
ज्या मनात वसते माया, त्या मनात असते आई!

ज्या उरास फुटतो पान्हा, त्या उरात असते आई!
अखंड वात्सल्याच्या पाझरात असते आई!
कावरा-बावरा होतो त्या जिवात असते आई!
त्या अंगाई गुणगुणणार्‍या स्वरात असते आई!
ते घर होते नंदनवन, ज्या घरात असते आई! 
लहान पुन्हा मी व्हावे, आईच्या कुशीत शिरावे,
प्रेमाने चिंब भिजावे, जीवनी कृतकृत्य व्हावे.. 

खरंच, काही मोजक्याच जागा अशा असतात कि जिथं आपण कायम लहानच असतो! 

आई, आमच्यासाठी केलेल्या सर्व कष्टांना, आमच्या कल्याणासाठी केलेल्या अथक प्रयत्नांना प्रणाम!

आई, तुला कोटी कोटी प्रणाम!! 🙏

-मी मधुरा.. 
१७ ऑक्टोबर २०२०

ऑडिओ ऐकण्यासाठी येथे क्लिक करा

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸