नवरात्र नात्यांचे: नववी माळ - लाडक्या 'लेकी'ची!!..

 🌺नववी माळ - आपल्या लाडक्या 'लेकी'ची!!.. 🌺

फोटो सौजन्य: पूजा आणि रसिका 

 ( माझ्या भाचींच्या घरचे नवरात्र )

जिच्या जन्मामुळे आपल्याला झालेल्या मातृत्वाच्या अनुभूतीची.. मग ती मुलगी असेल, पुतणी असेल वा भाची.. अगदी लहान बहीण सुद्धा!

रागावणारी, रुसणारी पण वेळप्रसंगी, कधी आपली आई, तर कधी मैत्रीण होऊन आपल्याला समजून घेणारी.. अशी आपली लेक.. 

सुख म्हणजे नक्की काय असतं हे जिच्या हास्यातून कळतं.. चैतन्य म्हणजे काय हे जिच्या अखंड बडबडीतून समजतं.. असा हा आपला अमूल्य ठेवा, आपला श्वास, आपली छोटी बाहुली.. आपली लाडकी लेक.. 

जसं वय वाढत जातं तसं हे माय-लेकीचं नातं छान मुरत जातं.. वयाच्या वेगवेगळ्या टप्प्यावर, वयानुसार नात्यात बदल होत जातो पण मूळ गाभा तोच राहतो.. लेकीची आई होण्यापासून सुरु झालेला हा नात्याचा प्रवास, लेक आपली आई होण्यापर्यँत सुरूच असतो.. 

लेक लहान असताना, आई तिचं सर्वस्व असणं.. आई कशी बोलते, कशी चालते ह्याचं लेकीनं अनुकरण करणं.. आई सारखे कपडे घालावेत, आई सारखे केस असावेत असं लेकीला वाटणं.. लेकीसाठी आई शिवाय जगात सुंदर कोणी ही नसणं.. खरं तर लेकीचं अख्ख विश्व आईत सामावलेलं असतं आणि तसंच आईचं ही.. जगात कोठे ही गेलं, किती ही फॅन्सी फूड खाल्लं तरी 'आईच्या हातचं ते आईच्या' असं लेक म्हणाली कि आईला मेडल मिळाल्यासारखं वाटतं.. "I want to marry you Mommy" असं माझी लेक म्हणायची.. 😂..  त्यावेळी सुखावलेलं माझं मन आयुष्यभर तिच्या साथीचं स्वप्न रंगवायचं.. 

आईच्या मागं मागं शेपटासारखी असणारी लेक, अचानक एक दिवस शाळेत जाऊ लागते.. अन तिचे अवकाश विस्तारू लागते.. तिची बडबड, तिच्या मैत्रिणी ह्यात आई ही हळूहळू सामावू लागते.. नवनवीन गोष्टी लेकीबरोबर explore करताना, अनुभवताना आईला तिचे बालपण परत मिळते.. राहिलेल्या इच्छा, अकांक्षा लेकीच्या रूपात पूर्ण करत राहते.. आणि तिची जीवनाकडे पाहण्याची परिभाषाच बदलून जाते..

लेकीबरोबर खरेदीला जाणं, पार्लरला जाणं, सिनेमाला जाणं, एखाद्या पुस्तकावर चर्चा करणं.. एक हक्काची मैत्रिणीच आईला लेकीच्या रूपात मिळते.. लेकी पुढं मोकळं करणं, सल्ला विचारणं, लेक मोठ्ठी झाल्याची अंतर्मनाला पटलेली खूण असते..  

जिव्हाळ्याचं मैत्रीचं हे नातं, वयाच्या एका टप्यावर, कधी आणि कसं 'frienemy' (friend but enemy) मध्ये बदलतं हे दोघीना पण कळत नाही.. लहान सहान गोष्टींवरून वादावादी, मतभेद होत राहतात.. त्यावेळी शांत राहणं, धीराने घेणं हे महाकठीण काम आईला करावच लागतं.. 'वळचणीचं पाणी परत वळचणीलाच येणार'.. ह्यावर विश्वास ठेवून.. 

उतारवयात, आईची काळजी घेताना, लेक तिची आईच बनून जाते.. आणि माय-लेकीचं हे नातं आपसूकच हळुवार व्हायला लागतं.. पण तरीही, आयुष्याच्या प्रत्येक टप्प्यावर आईसाठी तिची लेक अजुनी लहानच असते!!.. आणि लेकीसाठी तिची आई हा भक्कम आधार!!.. आईचं एखाद्या वटवृक्षाप्रमाणे कायम लेकीला आधार देणं, सावली देणं आणि लेकीचं त्या वटवृक्षाच्या शीतल छायेत पारंबी होऊन बागडताना एके दिवशी स्वतःच वटवृक्ष होणं.. ही ह्या नात्याची खरी शक्ती आहे, ऊर्जा आहे.. 

खरचं का,

ही फक्त माझी लेक आहे?

नाही, ही तर माझा श्वास आहे 

सर्वांच्या मनावर राज्य करेल 

हे स्वप्नं नाही तर माझा विश्वास आहे..

 

आनंदाचे अगणित क्षण तिच्या

मनमोकळ्या हास्यात दडले आहेत 

जॅकपॉट ज्याला म्हणतात तो 

माझ्या लेकीतच मला गवसला आहे.. 

आभाळा एवढं सुख काय ते

लेक झाल्यावर कळलं आहे 

एक वेगळच आपलेपण तिच्या

प्रत्येक मिठीत मी अनुभवत आहे..

जगण्याची नवीन परिभाषा शिकवणाऱ्या ह्या नात्याला, लेकीला शतशः प्रणाम!! 🙏

-मी मधुरा.. 

२५ ऑक्टोबर २०२०

ऑडिओ ऐकायचा असेल तर येथे क्लिक करा

🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺